قانون/ متن پیش رو در قانون منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
میان کلی دل‌مشغولی و دلهره برای فردای ایران، مردم کشورمان برای 90 دقیقه چشم روی همه مشکلات بستند و نگاه‌ها را به مستطیل سبز دوختند تا اقتدار حقیقی ایران در جهان را از نزدیک مشاهده کنند. بازی ای که نتیجه آن مساوی بود ولی برای مردم ایران پیروزی حتمی محسوب می‌شد. دلیل پیروزی این بود که 80 میلیون ایرانی بدون اینکه بغض و کینه سیاسی از هم داشته باشند کنار یکدیگر نشستند و یک‌صدا فریاد زدند «ایران» تا کور شود هر آنکه نتواند دید. این بارهم ملت بردند و ولی دویدند و نرسیدند به دور بعدی که لیاقت آن را داشتند. ایرانی نشان داده است که برای موفقیت نیاز به آزادی دارد تا بتواند آن‌چه هست را بدون محدودیت به نمایش بگذارد و ایران را سربلند کند. ایرانی می‌داند که جایگاهش بسیار بالاتر از آنی است که برخی برای‌شان ترسیم کرده‌اند و سعی دارند به زور آن را تحمیل کنند. ایران و ایرانی پیروز است زیرا توانست به دنیا بفهماند آن‌هایی که شما را به حالت مرگ می‌‌اندازند، اگر بخواهیم و بگذارند و دست‌های پشت‌پرده و نامردی‌های زمانه نباشد اوج دنیا و آسمان نصیب هر ایرانی خواهد شد. ما پیروز شدیم که مردم‌مان برای شادی به خیابان‌ها آمدند و به گونه‌ای یکدیگر را در آغوش می‌کشیدند که گویی صبح این روز درخشان در پایتخت هیچ خبری از اعتصاب و خشونت نبوده است. مردم ما شادی را فریاد زدند و گفتند مانند نیلوفر می‌توان در مرداب سختی‌ها و مشکلات اجتماعی واقتصادی شاد و سرحال بود. مردم ما بعد از یک مساوی با کشوری اروپایی به مسئولان ما فهماندند که اگر در اوج معضلات نیز باشیم، باز هم زمانی که هم‌گرایی در میان باشد همه با هم شاد می‌شویم و یک صدا نام ایران را فریاد می‌زنیم. بدانید و آگاه باشید این ملت همیشه بیدار است ولی زمانی خود را نشان می‌دهد که دریابد منفعت ملی در میان است وزمانی که برخی بخواهند خارج از گود معامله کنند، ملت نیز کاسبی آن‌ها را بر هم می‌زند. همه دیدیم که تیم ملی ایران با همه مشکلات و با تساوی یک بریک مقابل پرتغال مدعی، روسیه را ترک خواهد کرد و همان گونه که گزارشگر ایتالیایی بعد از بازی اعلام کرد جام‌جهانی ایران را از دست داد اما ملت ایران به امید زنده است زیرا امید بذر هویت آن‌هاست و منتظر می‌مانند تا در آینده‌ای نزدیک بهترین‌ها را دریابند.
یک برگ دیگر از دفتر خاطرات تیم ملی فوتبال ایران پر شد تا تجربه‌ای جدید و البته گران بها نصیب فوتبال کشورمان شود. پنجمین حضور تیم ملی در جام جهانی را می توان بهترین حضور این تیم در کنار کشورهای پیشرو و صاحب سبک فوتبال جهان دانست. پس از قرعه کشی جام جهانی کمتر کسی پیدا می شد که حتی به امتیاز گرفتن ایران امیدوار باشد. قرار گرفتن در گروهی که قهرمان جهان، قهرمان اروپا و قهرمان آفریقا را در دل خودش داشت، مانند ایستادن روی لبه تیغ بود اما ملی‌پوشان ایرانی روی این لبه ایستادند، پایشان را روی تیغ فشار دادند اما اجازه ندادند که حیثیت یک کشور و یک ملت زیر سوال برود. در جامی که بسیاری از منتقدان وطنی و برخی از کارشناسان خارجی ایران را زنگ تفریح اسپانیا و پرتغال می دانستند، مردان کی روش کاری کردند که در تاریخ فوتبال جهان ثبت شود.
به جرات می توان گفت بهترین عملکرد ایران در جام جهانی را با چشمان‌مان دیدیم. تیم ایران با سرمربیگری پیرمرد پرتغالی برای اولین بار توانست حضور پیاپی را در جام جهانی تجربه کند و برای اولین بار پس از 20سال توانست شیرینی برد در جام جهانی را نه مقابل تیمی تازه به فوتبال رسیده بلکه مقابل یک تیم قوی که قهرمان آفریقا شده به دست بیاورد. ملی پوشان کشورمان 4سال قبل، نیز بازی درخشانی مقابل آرژانتین برگزار کردند اما این بازی باعث شد تا ایران در دوبازی دیگر گروه خوش کیفیت لازم را نداشته باشد به همین خاطرجام جهانی 2018 برای فوتبال ایران متفاوت شد. تیم مل در هر سه بازی سخت خود، نمایش بسیار راضی کننده ای داشتند.
آن ها در روز دوم جام جهانی، شانس صعود قهرمان آفریقا را از بین بردند، در بازی دوم خودشان قهرمان جهان در سال 2010 را خسته و درمانده کردند و در بازی آخرمقابل تیمی که بهترین فوتبالیست یا شاید بهترین ورزشکار جهان را به همراه داشت و قهرمان فوتبال اروپا شده بود، جنگیدند و شانس صعودشان را در گروه مرگ تا آخرین ثانیه حفظ کردند. شاید به نوع بازی ایران در این جام ایراد گرفته شود اما این ایراد به هیچ وجه فوتبالی و منطقی نیست. آن هایی که با فوتبال زندگی می کنند، می‌دادندکه همه تیم ها قرار نیست مهاجم و گلزن باشند پس بازی دفاعی و محافظت از دروازه خودی مقابل تیم هایی که سال هاست وقت و پولشان را صرف تکامل فوتبالشان کرده اند، نه تنها یک شیوه معقول بلکه یک هنر است.
شاید اگر تیم ایران تجربه بیشتری از بازی های بین المللی داشت مقابل اسپانیا و پرتغال نتیجه را واگذار نمی کرد. باید تیم ملی ایران را تحسن کرد که باوجود تمام کاستی ها و با جود تمام فاصله ای که بین کل ورزش ایران با سطح استاندارد ورزش در جهان وجود دارد، توانست هوشمندانه و منسجم به مصاف غول های فوتبال جهان برود و اگرچه در جمع آوری امتیاز ناکام ماند اما به خوبی اعتبار جمع کرد و نشان داد که چرا مردم این کشور هنوز اول بودن در قاره آسیا را باور دارند.
ایران با بازی خوب مقابل اسپانیا، به همه اطمینان داد که می تواند پرتغال را شکست دهد. در این دو بازی فاصله زیادی بین ایران و دو کشور صاحب نام فوتبال دیده نشد. هرچقدر آن ها در مالکیت و حمله قوی بودند، ایران نیز در دفاع و بستن فضاها موفق بود. شاید دیگر چنین فوتبالی را از ایتالیا نیز مشاهده نکنیم. فوتبالی که همه چیز را به حریف می دهد و در مقابل همه چیز را هم از او می گیرد! تیم ایران حریف تمرینی قهرمانان نبود.در واقع می‌توانیم بگوییم که بازی های تدارکاتی ایران در جام جهانی برگزار شد. تیم کی روش در هربازی پیشرفت بسیار چشمگیری نسبت به بازی قبل داشت. مانند سال 2014 شاهد تحلیل قوای بدنی ملی پوشان نبودیم. در هر سه بازی با پرسینگ شدید به خوبی غول ها را آزار دادیم و نشان دادیم ایرانیان نیز می توانند فوتبال با برنامه و منظمی داشته باشند اما به هرحال در کسب امتیاز شانس با ما یار نبود، با این وجود درس‌های های زیادی گرفتیم و تجربه گرانبهایی به دست آوردیم که در حالت عادی برای آن ها باید میلیاردها تومان خرج کنیم. اکنون تیم ایران، یک غول شرقی است. یک تیم قابل احترام است که با برنامه ریزی بهتر و سرمایه گذاری بیشتر می تواند اتفاقات بزرگ‌تری را رقم بزند. ایران از صعود بازماند اما شانس صعود را تا آخرین لحظه حفظ کرد. کاری که آرژانتین پرستاره با مسی بزرگ از انجام آن ناتوان بود. تیمی که تا دیروز عراق را به عنوان کابوسی در مسابقات قاره ای می شناخت، امروز آنقدر سطح توقعات را بالا برده که مردم ایران انتظار شکست قهرمان جهان و قرمان اروپا را از آن دارند. به افتخار این تیم بزرگ می ایستیم و برایش دست می زنیم. حذف 2018 برای ما تلخ بود اما در عین حال کام‌مان را شیرین کرد. حالا این باور را داریم که می توانیم در دوره های بعدی جام جهانی رویای فوتبال ایران را واقعی کنیم و هدف‌مان خیلی بالاتر از یک حضور در بزرگ‌ترین رویداد فوتبالی جهان باشد.
