رجا/ متن پیش رو در رجا منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
تیم نه چندان مطرح مراکش در قیاس با تیم اسپانیا که در جام جهانی 2010 قهرمان جهان شده و امسال نیز از جمله تیم های مدعی قهرمانی به حساب می آید طبعا شانس چندانی در مقابل تیم ایران نداشت با این حال فضایی که توسط فردوسی پور در بازی اول ارائه می شود، سراسر یاس و سرخوردگی و همراه با استرس بوده و در مقابل گزارش خیابانی از دیدار با اسپانیا را می توان بمب انرژی و امید دانست.
بازی اول ایران در مقابل مراکش را عادل فردوسی پور و بازی دیشب نماینده کشورمان مقابل تیم اسپانیا را جواد خیابانی گزارش کرده اند. تاملی کوتاه بر فضای حاکم بر این دو گزارش گویای نکات جالب توجهی است.
تیم نه چندان مطرح مراکش در قیاس با تیم اسپانیا که در جام جهانی 2010 قهرمان جهان شده و امسال نیز از جمله تیم های مدعی قهرمانی به حساب می آید طبعا شانس چندانی در مقابل تیم ایران نداشت با این حال فضایی که توسط فردوسی پور در بازی اول ارائه می شود، سراسر یاس و سرخوردگی و همراه با استرس بوده و در مقابل گزارش خیابانی از دیدار با اسپانیا را می توان بمب انرژی و امید دانست.
فردوسی‌پور بارها نشان داده که از آن دست آدم‌هایی است که از ترس باختن هیچ بازی‌ای را شروع نمی‌کند و بدتر از آن، در لحظات سخت، دیگران را هم به جای آنکه ترغیب به تلاش و جنگندگی بیشتر کنند، ته دل‌شان را خالی می‌کنند و باورِ بردن را در آن‌ها می‌کشند. عکس العمل او وقتی که ایران با اسپانیا، پرتغال و مراکش هم‌گروه شده بود فراموش ناکردنی است. درحالی که ترس تمام وجود وی را گرفته بود می گفت: «وای، وای، وای...چرا؟... می تونیم همین الان برنامه را تمام کنیم و خداحافظی کنیم!»
او در بازی تیم ملی در برابر مراکش وقتی در دقایق ابتدایی بازی، تیم ایران تحت فشار زیاد مراکشی‌ها قرار گرفته بود- که با توجه به عدم بازی‌های تدارکاتی کافی و دوری از جو ورزشگاه، قابل پیش‌بینی بود- در همان دقیقه دهم آرزو کرد که ای کاش همین حالا داور سوت پایان را بزند تا به زعم خودش، ایران نبازد!
در نقطه مقابل اما نود دقیقه گزارش جواد خیابانی از مصاف ایران با تیم پرستاره اسپانیا، سراسر شور بود و پمپاژ خودباوری. برای تایید این ادعا کافی است یک بار دیگر جملات امیدبخش خیابانی پس از دریافت گل از اسپانیا را مرور کنیم: "هنوز امید داریم. تیم ما در صورت باخت هم همچنان امیدوار به صعود هست. بازی بعدی هم وجود داره..."
اشاره به ناکامی مطلق تیم فوتبال پرخرج عربستان در جام جهانی روسیه از سویی و تاکید بر تعهد و همدلی و انگیزه ملی پوشان ایرانی علیرغم تمامی مشکلات را می توان از جمله نقاط مثبت دیگر گزارش خیابانی ارزیابی کرد. همچنین تاکید چندباره بر این نکته که ستاره های گران قیمت اسپانیایی نتوانسته اند در مقابل سختکوشی بازیکنان ما کاری از پیش برده و یا اینکه مهاجمان تیم ملی ایران در چند مقطع از بازی مدافعان ال کلاسیکویی اسپانیا را تحت فشار قرار دادند ، گزارش خیابانی را شنیدنی تر می کرد.
از این دست جملات به وفور در گزارش نود دقیقه ای بازی ایران و اسپانیا موج می زد و همین نکته تفاوت بنیادین نگاه خیابانی و امثال خیابانی با فردوسی پور هاست.
به نظر می رسد مسئولان صدا و سیما اگر واقعا ارزشی برای اعصاب و امنیت روانی مردم بخصوص در بزنگاه های هیجان انگیزی چون پخش بازی های ایران در جام جهانی قائلند باید این انتقاد را جدی گرفته و گزارش بازی ها را به کسانی بسپارند که در مقابل دو سه حمله تیم مقابل مرعوب نشده و آرزوی پایان بازی نکنند. این قبیل جملات به جای تقویت روحیه و امید مردم، بیشتر روی اعصاب مخاطبین راه می رود.
