میزان/ این موضوع که یک نفر برای باز شدن مسیر، پا یا بدن خود را بر روی مبن بگذارد، مطلقا در ارتش وجود نداشت. در سپاه هم چنین اتفاقی نیفتاده بود. چون به هر حال هر رزمنده‌ای حداقل باید یک دوره یک ماهه آموزشی را بگذراند تا وارد جبهه شود.
امیر سرتیپ «ابراهیم گلفام» جانشین معاونت فرهنگی و تبلیغات دفاعی ستاد کل نیروهای مسلح در گفت‌وگوی تفصیلی خود با میزان، در مذمت «تحریف و مبالغه‌گویی در دفاع مقدس» توضیحاتی را ارائه داد. این توضیحات به قرار زیر است:
«همیشه گفتن حقیقت از همه چیز بهتر است. هیچ موقع مبالغه‌گویی و افراط، نتیجه نمی‌دهد. جنگ، تلخی و شیرینی و شکست و پیروزی دارد همانطور که ما در عملیات‌های «رمضان» و «کربلای۴» نتوانستیم به اهدافمان دست پیدا کنیم. شکست بخشی از سختی‌های جنگ است. وجود ۴۸ هزار شهید در ارتش و بیش از ۱۸۰ هزار انسان شهید که در حال رزم جان خود را از دست دادند نشان دهنده سختی‌های جنگ ما با ارتش بعث بود. اتفاقا در بخشی از عملیات بیت‌المقدس قرار بود به سمت بصره برویم که به علت طولانی شدن عملیات و مسائل دیگر نتوانستیم به آن اهداف برسیم و بعضی مواقع نتوانستیم در زمانبندی عملیات به اهداف برسیم. مثلاً قرارگاه جنوب که در سمت آبادان قرار داشت، به موانع زیادی خورد و در مراحل اول اصلاً نتوانست از کارون عبور کند. این عدم موفقیت‌ها، سختی جنگ را نشان می‌دهد. اعتقاد من این است که ترویج‌دهنده برخی از مبالغه گویی‌ها در زمینه دفاع مقدس، برخی از فیلمساز‌ها بودند. برخی کارگردان‌ها و فیلمنامه نویس‌ها دراین زمینه مبالغه گویی کرده‌اند و این اقرار به خود دفاع مقدس آسیب می‌زند. این موضوع که یک نفر برای باز شدن مسیر، پا یا بدن خود را بر روی مبن بگذارد، مطلقا در ارتش وجود نداشت. در سپاه هم چنین اتفاقی نیفتاده بود. چون به هر حال هر رزمنده‌ای حداقل باید یک دوره یک ماهه آموزشی را بگذراند تا وارد جبهه شود. «استفاده از سلاح» اولین آموزش به نیروهای تازه وارد است. یکی از این آموزش‌های استفاده از سلاح این است که با سرنیزه سلاح می‌توان مین را خنثی کرد. شرط عقل است که اگر به میدان مین می‌رسیم به جای آنکه پای خود را بر روی مین بگذاریم با استفاده از سرنیزه سلاح، مین را پیدا و سپس چاشنی انفجاری را بیرون می‌آوریم. من هنوز مدرک مستندی ندیده‌ام که رزمنده‌ای برای باز شدن مسیر به روی مین رفته باشد. در ارتش که مطلقاً چنین موضوعی وجود نداشت. در سپاه هم برخی فرماندهان نظیر سردار فضلی که یکبار از او در این خصوص سوالی پرسیدم قاطعانه به من پاسخ داد که «هیچ‌گاه ما در جنگ همچین دستوری به بسیجیان ندادیم». حالا اجازه بدهید که فنی در این خصوص مطالبی را بگویم؛ گروه‌های اطلاعات و شناسایی، شب قبل از هر عملیات آفندی، می‌رفتند و معبر را باز می‌کردند. قاعده جنگ این است که جلوی دشمن سیم خاردار و میدان مین است. گروه‌های پیش‌رو رزمندگان شب قبل از عملیات می‌رفتند معبر را باز می‌کردند و علامت می‌گذاشتند تا یگان‌ها در روز بعد که قرار بود عملیات انجام شود از مسیر علامت‌های کار گذاشته شده عبور کنند. پس قبل از انجام هر عملیاتی معبر باز می‌شد. این باز کردن معبر در شب قبل از عملیات، هم در ارتش انجام می‌شد هم در سپاه و هم در بسیج. ضمن آنکه دشمن بر روی میدان مینی که خودش آن را کار گذاشته مسلط است و اگر انفجاری رخ دهد، همه نیروهای طرف مقابل را به رگبار می‌بندد و عملیات لو می‌رود. در دفاع مقدس اغلب عملیات‌ها تا مرحله رسیدن به خط مقدم در سکوت و خفا و با تکیه بر اصل غافلگیری انجام می‌شدند. من در دانشگاه، درس «دفاع مقدس» را تدریس می‌کنم. دانشجویان بعضا از من سوال می‌کنند که «چرا نفر باید خودش بر روی مین برود؟ یعنی شما راهکار دیگری نداشتید؟!» حالا من باید به آن‌ها بگویم که اتفاقاً ساده‌ترین روش خنثی کردن مین در همان دوران آموزشی به سرباز یاد داده می‌شود. متاسفانه همچنان که شما فرمودید بعضی از روایت‌های نادرست تاثیر سوء بر اصل تاریخ می‌گذارد، اعتقاد من این است که دفاع مقدس با تلخی‌ها و شیرینی‌هایش قشنگ است و اگر درباره آن مبالغه‌گویی کنیم جوان امروزی باور نمی‌کند. هدف اسلام به شهادت رسیدن نیست، پیروزی بر دشمن است. اگر در مسیر پیروزی کشته شدی به فوز عظیم رسیده‌ای. رزمنده اسلام مأمور شکست دادن دشمن است».
