اعتماد/ متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
انتخابات سومین اجلاسیه هیات رییسه مجلس دهم نزدیک است و شواهد و قرائن نشان می‌دهد این‌بار هم همچون هر دو سال پیش، با رقابتی سخت و جدی مواجه خواهیم بود. ابتدای مجلس دهم هنگامی که لاریجانی با ٧٠ رای بیش از ١٠٣ رای عارف به ریاست موقت مجلس رسید تا عارف از ادامه رقابت در انتخابات هیات رییسه دایم منصرف شود و بتواند با ٢٣٧ رای برای نهمین سال پیاپی بر کرسی ریاست پارلمان تکیه بزند، کمتر کسی تصور می‌کرد که در انتخابات سال‌های بعد، خطری صندلی لاریجانی را تهدید کند. با نزدیک شدن به انتخابات اجلاسیه دوم اما دوباره زمزمه‌هایی درمورد احتمال رقابت با لاریجانی به گوش رسید که البته چندان جدی نشد. درواقع بهتر است بگوییم جوّ شدید رسانه‌ای که آن زمان درمورد احتمال «حذف علی مطهری از هیات رییسه» به راه افتاد، توجهات را از کرسی ریاست به سمت کرسی نایب‌رییس دوم سوق داد و درنهایت علی لاریجانی بدون رقیب، رییس ماند و علی مطهری در رقابتی نسبتا جدی، نایب‌رییس دوم! این‌بار اما به نظر می‌رسد اوضاع کمی متفاوت است. حالا اصلاح‌طلبان از احتمال کاندیداتوری مجدد محمدرضا عارف برای کرسی ریاست صحبت می‌کنند و اصولگرایان از ارایه فهرست مستقل برای تمامی ارکان هیات رییسه! حالا این فقط فراکسیون سوم یا همان مستقلین ولایی است که کماکان پای لاریجانی ایستاده و معتقد است دستیابی به توافق میان سه فراکسیون، بهترین فرمول برای حل معادله هیات رییسه مجلس است.
فارغ از اینکه درنهایت چه اتفاقی در این انتخابات درون‌پارلمانی رخ می‌دهد و کدام نماینده روی کدام صندلی می‌نشیند، شاید موضوع حائز اهمیت همان ویژگی مهم مجلس دهم است که هیچ طیفی در آن اکثریت ندارد. درواقع همین عدم حضور یک فراکسیون اکثریت است که لابی‌گری و رایزنی‌های معمول پارلمانی را در مجلس دهم به اوج خود رسانده و فضا به‌نحوی تعریف شده که هر فراکسیون برای به کرسی نشاندن اهدافش، حداقل باید با یکی از دو فراکسیون رقیب یا بخش‌هایی از هر یک از آنها ائتلاف کند. فراکسیون امید یا اصلاح‌طلبانی که ابتدای مجلس دهم به اندازه همان ١٠٣ رای عارف قدرت‌عمل داشتند و حالا پس از دو سال می‌گویند به همان میزانی که ریزش داشته‌اند، رویش هم داشتند. فراکسیون نمایندگان ولایی یا اصولگرایان سنتی و طیفی از تندروترهای این جریان که تحت عنوان اعضای «جبهه پایداری» شناخته می‌شوند که زمانی در فراکسیونی با حدود ١٨٠ عضو موتلف مستقلین ولایی یا یاران لاریجانی بودند و حالا ماه‌هاست که رسما اعلام استقلال کرده‌اند و در بهترین حالت حدود ٨٠ کرسی دارند و گروه سوم یا همان مستقلین ولایی که در حماسه ٧ اسفند ٩٤ همراه اصلاح‌طلبان، «لیست امید» را شکل دادند و بعد آن‌چنان که گفتیم، مدتی با اصولگرایان، هم‌نشین شدند و حالا نه امیدی به فراکسیون اصلاح‌طلبان دارند و نه در ولایت اصولگرایان شریکند. گروهی متشکل از حدود ٥٠ تا ٦٠ نماینده عمدتا شهرستانی که ازقضا بیش از آنکه در دسته‌بندی‌های جناحی و سیاسی بگنجند، به فکر مطالبات حوزه انتخابیه خود هستند و اگر هنوز کنارهم مانده‌اند، بیشتر به‌خاطر پیشبرد مطالبات منطقه‌ای است. به‌جز اینها البته هستند حدود ٤٠ تا ٥٠ نماینده که از همان ابتدا، راه‌شان را از این ٣ فراکسیون جدا کردند و هنوز هم کار خودشان را می‌کنند. این است وضعیت طیف‌بندی مجلس دهم و قاعدتا کشف معادله انتخابات هیات رییسه این مجلس نیز از قواعدی مبتنی بر این سهم‌بندی‌ها پیروی خواهد کرد.
