آخرین خبر/نتایج یک تحقیقات که در استرالیا انجام شده نشان می‌دهد که کار کردن تمام وقت برای افراد بالای چهل سال می‌تواند آسیب‌زا باشد.
به گزارش کارگرآنلاین، «انستیتوی کارگران ملبورن» در استرالیا به عنوان یک موسسه تحقیقاتی مستقل، اخیراً پژوهشی انجام داده که نتایج آن نشان می‌دهد هیچ رابطه مستقیمی بین ساعات کار کارگران و بهره‌وری آنها وجود ندارد؛ به عبارتی کارفرما با هرچه بیشتر کارکشیدن از نیروی کار نمی‌تواند در تولید یا خدمات به بهره‌وری بالا برسد و نرخ انباشت سرمایه‌ی خود را بالا ببرد؛ از یک جایی به بعد، نیروی کارِ «خسته» و پر از استرس، دیگر کارایی ندارد.
در این تحقیق، ۳۵۰۰ زن و ۳۰۰۰ مردِ کارگر، تحت نظر محققان قرار گرفتند و نحوه عملکرد ذهنی آنها براساس ساعات کار مورد بررسی قرار گرفت. در نتیجه مشخص شد که بهترین کارایی و بهره‌وری آنها زمانی است که فقط ۲۵ ساعت در هفته کار می‌کنند و این شاخص با افزایش سن، تقویت می‌شود؛ به عبارتی برای کارگران بالای چهل سال، بهترین گزینه، فقط سه روز کار کردن در هفته یا همان ۲۵ ساعت کار هفتگی است.
نتایج این تحقیق، شاخص‌های بهره‌وری را در چرخشی به سمت« فراغت ذهنی و آسودگی خیال» کارگر هدایت می‌کند؛ در بخش دیگری از این نتایج آمده که اگر رابطه مناسب و قابل قبولی بین ساعات کار و ساعات فراغت و تفریح و علی‌الخصوص تعطیلات در محیط آرام وجود نداشته باشد، کارایی بی‌معنا خواهد بود.
در پایان، این تحقیق مدعی‌ست آنطور که دولت استرالیا و بسیاری دیگر از دولت‌ها در نظام سرمایه‌داری مدرن می‌پندارند، کار تمام-وقتِ نیروی کار تا سن ۶۷ سالگی چندان برای جامعه مفید نیست و می‌تواند اختلالات اجتماعی و روانی متعددی به بار بیاورد.
