ایران ورزشی/ این شرط همیشگی ایوانکوویچ بوده که هر وقت از تیم ملی پیشنهاد داشت، برود.
فرقی هم نمی‌کند که مقصدش تیم ملی ایران باشد یا کرواسی. مگر همین چند ماه پیش نبود که جایگاه کی‌روش را به او تعارف کردند؟ حالا دوباره با مرد پرتغالی به مشکل خورده‌اند و برانکو هم گفته برگه‌ای که در باشگاه پرسپولیس امضا کرده، یک تفاهمنامه بوده اما میدانیم که حتی اگر قراردادش را هم به ثبت رسانده بود، باز مانعی برای رفتن پیش پایش نبود؛ به دلیل همان شرطی که یادآوری‌اش کردیم اما آیا این شرط برای حضور دوباره مرد کروات کفایت می‌کند؟ این را دیگر کارلوس کی‌روش باید تعیین کند. سرمربی تیم ملی که در سه سال اخیر همیشه با برانکو در جنگ بوده و پروفسور بدش نمی‌آید با نشستن بر جای او، همه کینه‌هایش را تلافی کند.
داستان هزار و یک شب برانکو در فوتبال ایران از یک سو در حدس و گمان‌ها غوطه‌ور است و از سوی دیگر می‌رسد به شرط همیشگی او که هر وقت از تیم ملی پیشنهاد داشت، بتواند برود. ایران و کرواسی هم ندارد. مهم اما این است که فدراسیون به اندازه شایعه‌ها خواهان پروفسور نیست و هنوز با او صحبت نکرده.
البته کدهایی داده‌اند و همین دو هفته پیش هم در مورد قرارداد برانکو ایوانکوویچ از باشگاه پرسپولیس استعلام گرفتند اما داستان وقتی جالب می‌شود که بدانیم همین کار را در مورد شفر و استقلال هم انجام داده‌اند. نه اینکه آزاد کردن این مربیان را طلب کرده باشند؛ فقط پرس و جو کردند که بدانند قراردادهایشان چه شرایطی دارد و اگر مثلا فردا روز خواستند یکی از آنها را به تیم ملی ببرند، باید به باشگاه‌ها خسارت بدهند یا نه.
بعد خبر آمد که کی‌روش در واکنش به پیشنهاد 6 ماهه فدراسیون، خواهان امضای قراردادی چهار ساله شده و همزمان، برانکو گفت آن برگه‌هایی که امضا کرده بود و تمدید قرارداد تلقی شد، تنها یک تفاهمنامه بوده است. از این حرف او چه برداشتی می‌شد کرد جز اینکه به جدایی متمایل شده؟ و برای او چه جایی بهتر از تیم ملی که چند وقتی است برای خداحافظی با سرمربی پرتغالی‌اش آماده می‌شود؟
اتفاقا پیش از امضای آن تفاهمنامه مدام برایش پیغام و پسغام می‌فرستادند که فعلا دست نگه دارد و تا روشن شدن وضعیت همکاری تیم ملی و کی‌روش، با پرسپولیس تمدید نکند. شرط برانکو این بود که خبر رسمی سرمربیگری‌اش در تیم‌ملی ایران همان موقع اعلام شود اما فدراسیون که نمی‌خواست دوباره با کی‌روش در بیفتد، نپذیرفت و پروفسور هم با پرسپولیس تفاهمنامه امضا کرد.
حالا اما نه تماسی در کار است و نه پیغام و پسغامی. این را رضا چلنگر هم که نزدیک‌ترین ایرانی به برانکو است، تایید کرده: «من خیلی بعید می‌دانم که برانکو بخواهد به تیم ملی برود. در این مدت هیچ تماس مستقیم و غیرمستقیمی از فدراسیون با برانکو و یا به خاطر او گرفته نشده و خودش هم حرفی در این رابطه نزده است.»
این هم البته نتوانسته شایعه‌ها را قانع کند چرا که آنها تنها اسباب‌کشی برانکو را جدی گرفته‌اند اما پرسش این است که حتی اگر مرد کروات تصمیم به ترک پرسپولیس و حضور در تیم ملی گرفته باشد، مگر دوباره به تهران برنمی‌گردد که برای تایید خبر حضورش در تیم ملی به ارسال وسایل شخصی او به کرواسی تکیه کرده‌اند؟ برانکو می‌رود، وسایلش را هم می‌برد اما هدفش تیم‌ملی باشد یا پرسپولیس، باز باید همان چیز‌هایی را که به کرواسی فرستاده بود، به تهران بازگرداند. به قول چلنگر: «برانکو وسایلش را جمع کرده تا با یک ترابری وابسته به هواپیمایی ترکیه به کرواسی بفرستد اما این دلیل نمی‌شود که بگوییم قرار است پرسپولیس را ترک کند. او در همه موارد با باشگاه به توافق رسیده و علاوه بر اینکه تفاهمنامه امضا کرده، خودش هم به ماندن در پرسپولیس تمایل دارد.» این را اما همه میدانیم که تیم‌ملی تنها مشتری ایوانکوویچ نیست. او پیشنهاد فدراسیون فوتبال ازبکستان را هنوز در جیب دارد. پیشنهادی 5/1 میلیون یورویی که یک مدیر برنامه اهل کره جنوبی برایش به ارمغان آورده و تازه این 5/1 میلیون یورو، رقم اولیه بود چرا که ازبک‌ها اعلام کرده‌اند در صورت قهرمانی، نایب قهرمانی و یا حتی سومی در جام ملت‌های 2019 آسیا رقم پیشنهادی‌شان را تا 2 میلیون و 200 هزار یورو بالا خواهند برد.
پیشنهاد دو باشگاه عربستانی الاتحاد و الاتفاق (که اولی خیلی جدی‌تر است) هم که گفتن ندارد دیگر. آنها از خیلی وقت پیش دست گذاشته‌اند روی نام سرمربی پرسپولیس و همچنان به جذب او اصرار می‌ورزند اما آیا می‌توان گفت که برانکو از پرسپولیس و تیم‌ملی ایران گذشته تا به لیگ برتر عربستان و یا حتی تیم‌ملی ازبکستان برسد؟ آن هم در حالی که با کمی صبوری می‌تواند دوباره در قامت سرمربی روی نیمکت تیم‌ملی ایران بنشیند و یا حتی بعد از جام جهانی 2018، سرمربیگری تیم‌ملی کرواسی را تجربه کند. ایوانکوویچ اما برای نزدیک شدن به هر کدام از این پیشنهادها باید از تفاهمنامه‌ای بگذرد که اگر چه خیلی‌ها بی‌اعتبار تلقی‌اش کرده‌اند اما از نظر فیفا به اندازه یک قرارداد رسمی ارزش و اعتبار دارد و ثبت نشدن آن هم تنها به دلیل باز نشدن پنجره تابستانی نقل و انتقالات بوده. درست مثل تفاهمنامه‌ای که مهدی طارمی با ریزه‌اسپور امضا کرد و باشگاه ترکیه‌ای با استناد به آن، این بازیکن و پرسپولیس را محکوم کرد. البته این تفاهمنامه نمی‌تواند مانع حضور برانکو در تیم‌ملی شود چون در قراردادش و حتی همان تفاهمنامه آمده که اگر از تیم‌های ملی ایران یا کرواسی پیشنهاد داشت، می‌تواند برود. مگر اینکه بخواهد به تیم دیگری برود که در آن صورت باید رضایت باشگاه را بگیرد وگرنه با یک شکایت، خودش و تیم بعدی‌اش به سرنوشت طارمی و پرسپولیس دچار خواهند شد. البته که اگر کی‌روش بعد از جام جهانی برود، برانکو ایوانکوویچ بهترین گزینه برای تیم‌ملی خواهد بود اما آنچه در این رابطه مهم جلوه می‌کند، این است که سرمربی کروات پرسپولیس فعلا در برنامه‌های وزارت ورزش جایی ندارد و این یعنی احتمال حضور او در تیم‌ملی حتی 10 درصد هم نیست؛ مگر اینکه اتفاق تازه‌ای بیفتد.
اگر چه وقوع این اتفاق تازه را هم چلنگر خیلی محتمل نمی‌داند: «من نمی‌دانم برانکو می‌خواهد به تیم‌ملی برود یا نه اما این را می‌دانم که او به ماندن در پرسپولیس تمایل زیادی دارد و پول، تنها چیزی نیست که به آن فکر می‌کند. برانکو به هر تیمی برود، باید از اول شروع کند و همان مسیری را که در این سه سال در پرسپولیس رفت، دوباره برود.»
همه داستان برانکو همین است. او به همان اندازه که می‌تواند برای ماندن در پرسپولیس دلیل بیاورد، برای رفتن هم توجیه دارد و این یعنی برای مرد کروات، هیچ چیز به پایان نرسیده؛ نه پرسپولیس، نه تیم ملی و نه حتی پیشنهادهایی که دور از دسترسش، آن سوی مرزها مطرح شده‌اند.
