خراسان/ پسر شش ساله ام، دو سال است به مهدکودک می رود ولی سه ماه است که خیلی فحش می دهد.
به حرف هیچ کسی هم گوش نمی کند. هر کاری که می خواهد، انجام می دهد. تا من یا مادرش به او می گوییم این کار زشت است، با مشت و لگد به جان مان می افتد، فحش می دهد و می زند. لطفا راهنمایی ام کنید با او چطور رفتار کنم؟ چون هرچه با ملایمت با او صحبت کردیم، نتیجه ای نداشته است. بعضی وقت ها کتکش می زنم اما بدتر می شود.
اعلام کرده اید سه ماه است، فرزند شش ساله شما پرخاشگری آشکار و مداومی دارد که باعث نگرانی تان شده است. ضرورت دارد با نگاهی آسیب شناسانه به تغییر خلق وی ، به دنبال علل پرخاشگری باشید چون با نگاه خطی به کودک و تنبیه یا ملایمت و باج دهی نتیجه ای نگرفته اید. آگاه هستید که یک عامل قطعی پرخاشگری، ناکامی یا احساس ناکامی است. باید بررسی شود کودک در مهد، منزل یا محیط اجتماعی، احساس ناامنی یا ناکامی دارد و دلیل آن چیست؟
احساس امنیت دارد؟
موضوع دیگری که باید مدنظر قرار گیرد، احساس ناامنی و تهدید شدن کودک است که می تواند باعث بی قراری عصبی و واکنش های تند او شود. یکی از مهم ترین نیازهای انسان، امنیت و احساس امنیت است که اگر سلب شود، انسان دچار بیش برانگیختگی می شود و موجبات نگرانی اطرافیان را فراهم می سازد. کودکی که در مدرسه ، خانه و مهد احساس امنیت داشته باشد، کمتر بی قراری و واکنش تند دارد.
شاید شرطی اش کرده اید!
در مواردی هم ممکن است کودک، پدر و مادر را شرطی و با پرخاشگری، والدین را تسلیم خواسته های غیرمنطقی خود کند. در این مواقع، پرخاشگری به ابزاری برای رسیدن به نیازها تبدیل می شود که این شیوه ارتباطی و شرطی شدن والدین به وسیله پرخاشگری یا قهر کردن مکرر یا امتناع از غذا خوردن و غیره باید متوقف شود و والدین تحت تاثیر این واکنش، تسلیم باج خواهی یا امتیازدهی نشوند.
تنبیه فقط تاثیر آنی دارد
اگر با خواسته های نامعقول کودک، مقتدرانه برخورد شود و کودک ازطریق پرخاشگری امتیاز دریافت نکند، رفتار پرخاشگرانه اش خاموش می شود. ما می توانیم با تسلیم نشدن در برابر نیازهای غیر متعارف، رفتار نامعقول کودک را خاموش کنیم ولی با تنبیه، رفتار موقتا متوقف می شود و وقتی اهرم فشار برداشته شد، دوباره بروز می کند.
4 توصیه به شما
با توجه به نکات مطرح شده، چند پیشنهاد برای شما پدر گرامی داریم:
1- پیگیر علل تغییر خلق کودک با نگاه آسیب شناسی و سیستمی باشید و زمینه های پرخاشگری را شناسایی و حذف کنید.
2- نقش والدین در بروز تغییرخلق کودک را مدنظر قرار دهید و بپذیرید برای هر تغییر در کودک، والدین باید در رفتار و تعامل خود با کودک تجدیدنظر کنند.
3- ضرورت دارد والدین در مواجهه با کودک به خصوص مسائل تربیتی، یک صدا و انسجام بیشتری داشته باشند تا کودک دچار تعارض و دوگانگی نشود.
4- سعی کنید به کتاب ها و مطالب معتبر روان شناسی رشد کودک مراجعه و بیشتر مطالعه کنید.
