نود/ امیر قلعه‌نویی این روزها غول‌کش لیگ برتر است و در انتظار استقلال است تا بار دیگر توانایی‌هایش را به رخ بکشد.
چهره ویژه لیگ در این روزها چه کسی است؟ برانکو و تیم قهرمانش به واسطه مسجل‌شدن کسب جام و بی‌انگیزگی تیم و نتایج نه چندان قابل قبول قطعا جواب این سوال نیستند. استقلال با شفر به تیمی سرحال و جنگجو و برنده تبدیل شده است اما چهره لیگ تیمی است که هم قهرمان مسجل‌شده و هم استقلال متحول شده را شکست داده و یک سه امتیاز آسان در هفته آینده آنها را نایب‌قهرمان می‌کند. ذوب‌آهن امیرقلعه‌نویی، چهره این روزهای لیگ است. نایب قهرمان لیگ و قهرمان نیم‌فصل دوم. تیم‌های دیگر خیالشان راحت شده که لیگ تمام شده و قرار نیست مقابل ذوب‌آهن قرار بگیرند اما هنوز یک تیم این روزها کابوس دارد و آن استقلالی است که صعودش در آسیا با شکست این ذوب‌آهن گره خورده است.
شفر بعد از باخت مقابل ذوب‌آهن در لیگ برتر این تیم را به یک سبک بازی متهم کرد. سبکی که برای آنهایی که سالهاست قلعه‌نویی و سبک بازی تیمش را می‌دانستند عجیب و ناشناخته نبود. شفر بعد از آن باخت اعتقاد داشت که «حریف ما فقط بازی بلند را در دستور کار داشت» و این تعریف را برای زیرسوال بردن بازی ذوب‌آهن انجام داد.
در بازی ذوب‌آهن با استقلال یک توپ بلند از محوطه جریمه ذوب به محوطه جریمه استقلال که مدافع استقلال را مجبور به خطای پنالتی کرد گل اول این تیم را رقم زد و گل دوم هم با ارسال بلند به دروازه استقلال و ضربه سر به ثمر رسید. همین اتفاق در بازی با پرسپولیس هم افتاد. دو توپ بلندی که از محوطه و زمین خودی به محوطه جریمه پرسپولیس فرستاده شد و اولی تبدیل به گل شد و دومی به کرنر رفت و گل دوم را رقم زد. ذوب‌آهن در بازی‌های دیگرش هم چنین گل‌هایی زده که تاییدی است بر تحلیل شفر از بازی ذوب‌آهن. این بخش اول ادعای شفر درست است اما بخش دوم که برای زیرسوال بردن بازی ذوب‌آهن از این تعریف استفاده کرد نمی‌تواند درست باشد. قلعه‌نویی در بخشی از دفاع از نحوه بازی تیمش گفت:«منتظر باشید آمار بازی منتشر شود تا ببینید کدام تیم دوندگی و مالکیت و موقعیت‌سازی بیشتری داشته است.»
آمار آن بازی منتشر شد و در مالکیت توپ ذوب‌آهن تیم برتر میدان نبود، مثل اکثر بازی‌های این تیم چون سبک بازی قلعه‌نویی به شیوه‌ای نیست که بر مالکیت توپ استوار باشد. قلعه‌نویی شاید در حرف‌هایش و مصاحبه‌هایش به مالکیت توپ اشاره کند و از آن حرف بزند تا از سبک روز دنیا عقب نباشد اما در نحوه بازی کوچکترین دل‌بستگی به این سبک بازی ندارد.
ذوب‌آهن یک آمار جالب و منحصربه فرد در آسیا دارد. ۴۵ درصد پاس رو به جلو. این آماری است که بالاتر از تمام تیم‌های حاضر در لیگ قهرمانان آسیا قرار دارد. این در حالی است که ذوب آهن یکی از تیم‌هایی است که کمترین ارسال پاس را دارد. ذوب‌آهن پاس کم می‌دهد اما بیشترین پاس رو به جلو را می‌دهد. بازیکنان ذوب‌آهن بدون کمترین اتلاف وقت و انرژی توپ را می‌فرستند به محوطه جریمه حریف و همان‌جایی که همبازیانشان یارگیری کرده‌اند. همان روشی که قلعه‌نویی آن را خیلی خوب بلد است و در نیم‌فصل دوم هم ابزار لازم برای آن را خریداری کرده است. فخرالدینی و بختیار رحمانی از بازیکنانی هستند که به خوبی می‌توانند این سبک را اجرا کنند و در ترکیب ذوب‌آهن جانشین بازیکنانی شدند که بیشتر پا‌س‌هایشان رو به عقب یا به کناره‌ها بود.
به این مجموعه باید بازیکنان جنگنده را هم اضافه کرد. آنهایی که وظیفه‌شان بعد از رسیدن توپ به محوطه جریمه آغاز می‌شود. بازیکنانی مانند محمدرضا حسینی با قدرت دریبل، کی‌روش با قدرت سرزنی قرار است برنده نبردهای داخل محوطه جریمه باشند. همان اتفاقی که در بازی مقابل پرسپولیس هم افتاد و در جدول نبردهای موفق متریکا حسینی و سوارز به ترتیب با ۹ و ۸ نبرد موفق رتبه اول و دوم میدان بودند و مرتضی تبریزی هم با ۵ نبرد بعد از صادق محرمی چهارم بود. یعنی سه ذوب‌آهنی در میان ۴ بازیکن برتر زمین در این آیتم قرار داشتند.
قلعه‌نویی مجموعه‌ای را دور هم آورده که با این ترکیب تیم غول‌کش لیگ برتر بوده است و قرار است نایب‌قهرمان لیگ برتر باشد. او به ذوب‌آهن هم مانند بقیه تیم‌هایش یک فاکتور هم اضافه کرده است و آن جنگیدن تا آخرین ثانیه است که باعث بوجود آمدن اصطلاح «قلعه‌تایم» شده است. قلعه‌ای که حالا استقلالی‌ها بزرگترین هراس‌شان وارد شدن به آن است و بزرگترین امیدشان سالم بیرون آمدن از آن و رسیدن به مرحله بعدی لیگ قهرمانان آسیاست.
