انوار طاها/ تعریف غیبت:
اگر صفت ناروا در شخصی باشد یا کارى انجام داده باشد که خلاف است و دیگران از آن بى‌اطلاع اند و دوست ندارد کسى آن را براى دیگران بازگو کند، بازگو کردن آن در غیاب او پیش دیگران غیبت است که چنین کارى براى گوینده و شنونده حرام است ولو شخص غیبت شونده راضى باشد.
غیبت میت:
غیبت انسان در هرحال جایز نیست خواه زنده باشد یا از دنیا رفته باشد.گاه تصوّر مى شود که مفهوم غیبت و همچنین روایاتى که درباره غیبت وارد شد ناظر به افراد زنده است و مردگان را شامل نمى شود، بنابراین غیبت کردن پشت سر مرده اشکالى ندارد، ولى این اشتباه بزرگى است زیرا طبق روایات اسلامى: «حُرْمَةُ الْمِیِّتِ کَحُرمَتِهِ وَ هُوَ حَىٌّ; احترام مرده مسلمان همچون احترام زنده او است» بلکه مى توان گفت غیبت مرده از جهاتى زشت تر و ناپسندتر است، زیرا زندگان ممکن است روزى غیبت را بشنوند و به دفاع از خود برخیزند، ولى مرده هرگز قادر به دفاع از خود نیست، به علاوه شخص غیبت کننده ممکن است افراد زنده را ببیند و از آنها حلالیت بطلبد ولى در مورد مردگان این مطلب هرگز صدق نمى کند.
اضافه بر این، دستوراتى که درباره احترام به جسد مرده مسلمان داده شده از قبیل غسل و کفن و نماز میّت و مفاهیمى که در نماز آمده است و دفن و زیارت اهل قبور و حرام بودن بى احترامى به قبر مؤمن همگى دلیل بر این است که آبروى مسلمانان بعد از مردن نیز باید حفظ شود.
پی نوشت:
توضیح المسائل مراجع، ج2، ص 833
حضرت امام، استفتائات،ج2، ص618
آیت الله مکارم، اخلاق در قرآن جلد۳، غیبت مردگان
وسائل الشّیعه، جلد 19، صفحه 47، باب 24
استفتاء مرکز پاسخگویی انوار طاها از دفاتر مراجع
