صبح نو/ متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
رونمایی اولیه از پیراهن اصلی تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی 2018 روسیه در روزهای اخیر به موضوع و سوژه‌ای تلخ تبدیل شده است.
این اتفاق تلخ، در فضای فوتبال و ورزش ایران تکراری است. سوژه‌های آزار‌دهنده ورزش که دوباره نقل محافل خبری شده است. ماجرا دوباره به پیراهن و لباس برمی‌گردد. درست مثل المپیک و درست مثل دوره‌های گذشته حضور تیم ملی فوتبال ایران در جام‌جهانی.
ماجرایی کاملاً تکراری؛ ماحصل کج‌سلیقگی و بی‌تدبیری و مدیریت ضعیف برای انتخاب یک لباس و یک پیراهن که از نگاه همه مقدس است اما کمترین توجهی به آن نمی‌شود. ظاهراً مقدس بودنش فقط برای مصاحبه‌های آقایان است.
سوژه شدن پیراهن تیم ملی، این‌بار به بدترین شکل ممکن رخ داد، همراه با انتقادات به‌حق. کسی تعریف و تمجید نمی‌کند. چون اصلاً تعریفی نیست! آن از انتخاب برند البسه تیم ملی و آن قرارداد برای کیفیت درجه چندمی و آن واسطه‌گری، این هم از طراحی و توجیهات نامعقول و غیرعقلانی برای بی‌تدبیری‌های که صورت گرفته است.
البته طبق اعلام مهدی تاج هنوز از پیراهن اصلی تیم ملی رونمایی نشده و تصاویری که در رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی منتشر شده، صحت ندارد؛ ادعایی که امیدواریم صحت داشته باشد و فوتبالیست‌های ایرانی با لباس‌هایی در شأن نام و اعتبار کشورمان در میدان سخت جام‌جهانی به مصاف رقبای قدرتمند خود بروند.
گره‌ای که کور شد...
درحالی‌که ماه‌هاست حضور تیم ملی فوتبال ایران قطعی شده و کمتر از 2ماه به حضور در این رویداد بزرگ باقی مانده، پیراهن تیم ملی هنوز رونمایی نشده (طبق نظر رییس فدراسیون) و حرف و حدیث در این مورد به اوج خودش رسیده است. البته افرادی از درون فدراسیون به این اتفاق‌ها واکنش نشان داده‌اند که کار را بدتر کرده و بر بی‌تدبیری مهر تأیید زده‌اند. گره‌ای که می‌شد چند ماه قبل با دست باز کرد، حالا به دندان کشیده شده است و ظاهراً نمی‌شود با دندان هم بازش کرد. حالا اوضاع پیچیده‌تر از آن شده که فدراسیون بتواند به راحتی از این پیراهن رونمایی کند. اینکه مقصر کیست هنوز مشخص نیست و شاید مثل موارد دیگر هیچ‌وقت هم مشخص نشود!
آنچه مسلم است بی‌تدبیری و سوء‌مدیریت در انجام کار ساده‌ای است که می‌توانست به یک نقطه مثبت و انرژی‌بخش از سوی فدراسیون فوتبال منجر شود و روحیه و انگیزه بازیکنان تیم ملی را هم بالا ببرد. اما حالا به چماقی بر سر فوتبال تبدیل شده که
نه تنها کمکی به انگیزه بازیکنان نمی‌کند بلکه موجی از انتقادات را نیز به همراه داشته است. این همه بی‌تدبیری و سوء‌مدیریت را از کجا آورده فدراسیون فوتبال؟
یعنی در مجموعه بزرگ فدراسیون فردی پیدا نمی‌شد که از ماه‌ها قبل به فکر منافع ملی و حفظ شأن پیراهن تیم ملی باشد؟ تیمی که به‌عنوان دومین تیم حضورش در جام‌جهانی روسیه قطعی شد؟ یعنی فدراسیون فوتبال این‌قدر تدبیر نداشت که مستقیم به ماجرای تیم ملی ورود کند و اجازه ندهد برخی افراد برای رسیدن به منافع شخصی‌شان چنین بلایی سر انتخاب یک پیراهن بیاورند؟ یعنی موضوعی به این مهمی برای فدراسیون پیش پا افتاده بود که کار را رها کند؟
الان چه کسی پاسخگوی این کم‌کاری است؟ چه کسی مسوولیت این کار را می‌پذیرد که با اعتبار تیم ملی فوتبال ایران بازی شده و پیراهن تیم ملی به سوژه طنز اهالی این رشته تبدیل شده و قطعاً همچنان ادامه هم خواهد داشت؟ چرا کسی به فکر اعتبار فوتبال ایران نیست؟ هرچند اگر پرسشی هم مطرح شود، اوضاع را بدتر می‌کند نه بهتر زیرا برای یک اشتباه، هزار دلیل آورده می‌شود تا هزار و یک اشتباه شود.
پاسخ‌هایی برای فرار به جلو
مقصر اصلی این اتفاق‌های تلخ برای پیراهن تیم ملی، آقای هدایت ممبینی، عضو هیات رییسه فدراسیون فوتبال و رییس کمیته بازاریابی است که ابتدا اعلام کرد تیم ملی با پیراهنی ساده به جام‌جهانی می‌رود، بدون طراحی و تصویر یوز ایران و سپس در واکنش به بازتاب‌های منفی این اتفاق، پاسخ‌هایی داد.
وی با طرح این بهانه که در سال حمایت از کالای ایرانی، آدیداس قبول کرده تنها پیراهن تیم ملی بزرگسالان را تأمین کند و 17 تیم ملی دیگر شامل رده‌های پایه، بانوان، ساحلی، فوتسال و... از پیراهن‌های تولید داخل استفاده می‌کنند، سعی دارد اشتباهات تیم تحت امرش را جبران کند و به نوعی فرار به جلو انجام دهد.
این اتفاق درحالی رخ می‌دهد که همه تیم‌های حاضر در جام‌جهانی که با یکی از برندهای معروف تولید پوشاک ورزشی قرارداد دارند، علاوه‌بر تأمین لباس، مبلغی از آن کمپانی‌ها پول دریافت می‌کنند.
همچنین طراحی پیراهن هر تیم ملی منحصر به همان کشور است و به‌طور طبیعی و به‌عنوان مثال آنچه برای تیم‌هایی مثل اسپانیا، آلمان، ژاپن، مکزیک، کلمبیا و... توسط آدیداس طراحی شده، هیچ نمونه دیگری ندارد اما متاسفانه پیراهن‌های ایران در جام‌جهانی از قسمت کالاهای موجود در ژورنال‌های آدیداس انتخاب شده است.
مساله امروز این نیست که چرا فدراسیون فوتبال عاجز از عقد یک قرارداد مطلوب با آدیداس است، موضوع مهم در وارونه جلوه دادن حقیقتی است که از زبان رییس کمیته بازاریابی به زبان آمده است و ضعف‌های خود را به گردن دیگران می‌اندازد.
واکنش مردم به اظهارات مسوولان فوتبال
«درسته که لباس‌های تیم ملی فدراسیون پنج ستارمون قراره ساده و بی‌کیفیت باشه، ولی از قدیم گفتن زیبایی تو سادگیه یا سادگی هیچ‌وقت از مد نمیوفته» این کامنتی از هزاران کامنت اعتراضی هواداران فوتبال به وضعیت لباس‌های تیم ملی در فضای مجازی است؛ هرچند طبق اعلام مهدی تاج، هنوز پیراهن تیم ملی رونمایی نشده اما دغدغه‌های مردم همیشه خواندنی است...
برخی از فوتبال‌دوستان با کامنت‌های خود، عصبانیت‌شان به این اتفاق تلخ و کارنابلدی مسوولان فدراسیون فوتبال را نشان دادند: «لباس تیم ملی تو جام‌جهانی واقعاً زشته. بهونشون هم اینه که زمان نداشتیم! ما دومین تیم جهان بودیم که صعود کردیم چرا به شعور ملت توهین می‌کنید آخه؟!!»، «برای طراحی لباس تیم ملی وقت نداشتن، یه فراخوان رسمی بدن تو دو روز بالای هزار تا طرح میرسه دستشون»، «بحث اینه آقای تاج و دوستان دغدغه تیم ملی رو ندارن و فقط
به فکر خودشونن» و.... تعدادی دیگر سعی کردن با جملات طنز، به این موضوع واکنش نشان دهند: «به نظرم بازیکنای تیم ملی ایران وقتی میرن پیراهن ایسکو، راموس، اینیستا و کریستیانو رو میگیرن، دیگه لباس خودمون رو بهشون ندن آبروریزی نشه»، «کاش لاقل رو لباس تیم ملی مروارید می‌دوختن»، «لباس تیم ملی جوریه که انگار رفتن تاناکورا یه سری لباس ورزشی شکل هم با مارک آدیداس خریدن آوردن»، «بابای من سه دست از این لباس رسمی تیم ملی برای جام‌جهانی داره»، «حس می‌کنم آدیداس بدش نمیاد روی لباس تیم ملی حتی لوگو چاپ نکنه»، « دیگه لازم نیست لباس تیم ملی رو بخرم خونه نیم جینش رو دارم، یه سه خط آدیداس می‌خواد» و...
