آخرین خبر/ خیلی سخت می‌توان از تیمی که برای 2 فصل متوالی هم قهرمان لیگ داخلی شده و هم از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا صعود کرده، انتقاد کرد اما فوتبال ایران در این زمینه هم یک استثناست!
پرسپولیس این فصل هم مقتدرانه قهرمان لیگ برتر شد و در لیگ قهرمانان آسیا هم توانسته صعود خود به دور بعدی رقابت‌ها را مسجل کند و امسال هم مثل فصل گذشته نقش پررنگ برانکو روی نیمکت به عنوان یک مدیر و مربی غیرقابل انکار است. با این‌حال هستند افرادی که به راحتی آب خوردن به انتقاد از مربی موفق سرخ‌پوشان می‌پردازند. در این‌میان نیمکت‌نشینی محسن مسلمان یکی از سوژه‌های مشترک و همیشگی منتقدان پروفسور بوده و تداوم نیمکت‌نشینی شماره 77 در بازی تشریفاتی لیگ مقابل پارس‌جنوبی باعث شد تا تیغ منتقدان تیزتر از همیشه به نظر برسد. خیلی از طرفداران و حامیان محسن مسلمان معتقدند که نیمکت‌نشینی حق بازیکنی نیست که با 9 پاس گل همچنان آقای پاس گل لیگ هفدهم است؛ شاید این تنها دلیل و منطق منتقدان برانکو باشد اما مطمئنا کسانی که فوتبال را حرفه‌ای‌‌‌تر دنبال می‌کنند، خیلی راحتتر می‌توانند تصمیم برانکو برای نیمکت‌نشین کردن مسلمان را هضم کنند. برای توجیه جنجالی‌ترین تصمیم برانکو در لیگ امسال نگاهی می‌اندازیم به نیمکت‌نشینی مسلمان از 2 بعد انضباطی و فنی.
بعد انضباطی
برانکو اکنون با توجه به شرایط متعادل تیمش و با پشتوانه 2 قهرمانی متوالی با خیالی راحتتر قادر خواهد بود تصمیمات انضباطی و فنی‌اش را اتخاذ کند. مربی‌ای که به پشتوانه تصمیمات درستی که تاکنون گرفته و تصاحب جام در فصل گذشته و تکرار آن در فصل جدید با قاطعیت از دیسیپلین خاص خود صحبت می‌کند و نگرانی بابت جدایی ستاره‌هایش ندارد. پیش از این هم برانکو در شرایطی عذر صادقیان، گابریل و رضاییان را به خاطر مسائل انضباطی خواسته بود که این بازیکنان از نظر فنی وضعیت خوبی داشتند. خروج مهدی طارمی هم از جمله تصمیماتی بود که علی‌رغم مخالفت‌ها و انتقاداتی که نسبت به آن وجود داشت، با بی‌تفاوتی برانکو مواجه شد و او نشان داد تیم بودن پرسپولیس را به داشتن ستاره‌های پرحاشیه ترجیح می‌دهد. در‌خصوص مسلمان هم به احتمال فراوان همین داستان تکرار خواهد شد. در این‌که مسمان از نظر فنی یکی از بهترین‌های لیگ در فصول اخیر بوده جای هیچ شک و شبهه‌ای نیست اما برانکو به خوبی می‌داند که این بازیکن پتانسیل بالایی برای حاشیه‌سازی دارد و به همین خاطر هم از همان ابتدای فصل سناریوی جدایی مهندس از جمع سرخ‌‌ها را کلید زد. در این مدت مسلمان هم با رفتار و اظهارات عجیبش خیلی خوب ثابت کرده که در مورد او هم مثل رضاییان، طارمی و صادقیان حق با برانکوست!
بعد فنی
برانکو در اکثر بازی‌های این فصل خط هافبک خود را با 2 هافبک تدافعی بسته و برای تکمیل کمربند میانی 4 گزینه دیگر داشته است. وحید امیری، فرشاد احمدزاده، بشار رسن و محسن مسلمان، 4 بازیکنی بودند که می‌توانستند در نقش هافبک‌های هجومی خط میانی سرخ‌‌ها را تکمیل کنند. در این میان احمدزاده و امیری انتخاب‌های اصلی برانکو بودند که با نگاهی به آمار این 2 بازیکن تصمیم برانکو کاملا قابل دفاع خواهد بود. پرسپولیس برانکو در لیگ شانزدهم با نمایش‌های بی‌نقص و چشم‌نواز خود توانست قهرمان شود و بعد از این قهرمانی بود که همه از فوتبال زیبای سرخ‌‌ها سخن می‌گفتند. اما در همان اواخر فصل گذشته هم کاملا مشخص بود که دست برانکو رو شده و تیم‌‌ها خیلی راحتتر می‌توانند از پرسپولیس امتیاز بگیرند. برانکو به خوبی می‌دانست که برای تکرار موفقیت در لیگ هفدهم باید از «تکرار» اجتناب کند و از تیمش چهره‌ای جدید بسازد. اما دردسر مهدی طارمی و محرومیت پرسپولیس در نقل‌و انتقالات دست پروفسور را حسابی بسته بود و با توجه به این شرایط خاص برانکو فقط 2 انتخاب داشت؛ تهاجمی و جذاب اما تکراری یا کم‌خطر و نتیجه‌گرا اما غیرقابل پیش‌بینی. در نهایت برانکو مسیر منطقی‌تر را انتخاب کرد تا پرسپولیس را در لیگ هفدهم با چهره‌ای متفاوت ببینیم. این بار خبری از آن فوتبال زیبا نبود اما پرسپولیس همچنان در نتیجه‌گیری موفق بود و در‌نهایت هم توانست از عنوان خود دفاع کند. برانکو برای رسیدن به یک تیم نتیجه‌گرا بیشتر از این‌که به هافبک‌های تهاجمی و فانتزی نیاز داشته باشد، به هافبک‌هایی نیاز داشت که دونده‌‌‌تر باشند و در کارهای دفاعی هم بتوانند نقش پررنگی داشته باشند. با در نظر گرفتن این معیارها انتخاب امیری و احمدزاده و حتی بشار رسن می‌توانست در مقایسه با مسلمان انتخاب بهتری باشد. شاید پرسپولیس با مسلمان خیلی جذاب‌‌‌تر به نظر بیاید اما در لیگ امسال رقبا با شناختی که از پرسپولیس داشتند، می‌توانستند با مهار مسلمان و استفاده از ضعف این بازیکن در کارهای تدافعی به پرسپولیس ضربه بزنند؛ اتفاقی که با درایت برانکو رخ نداد تا پرسپولیس بتواند از عنوان قهرمانی خود دفاع کند.
