آخرین خبر/ هر بار که قرار است در مورد تیم پرسپولیس یادداشتی نوشته شود،
هیچ چیزی بهتر از این مقدمه نیست که بدونشک در چند سال اخیر این تیم آمادهترین تیم در لیگ برتر کشورمان بوده و تیم برانکو با تکیه بر مهرههای کارآمدی که در هر پست در اختیار داشته، در اکثر مواقع علاوه بر گرفتن نتیجه بازی زیبایی هم به نمایش گذاشته است اما یک «دو دو تا چهار تا»ی ساده و منطقی به ما میگوید در صورت ادامه وضعیت پرسپولیس به همین منوال، سرنوشت شومی در انتظار این تیم خواهد بود. مشخص نیست که مدیران این تیم پرطرفدار پایتخت که از قضا از نقلو انتقال در پنجره تابستانی هم محروم است، سرگرم چه فعالیتی هستند که درحالی که تا پایان فصل فرصتی باقی نمانده، تمامی ستارگان این تیم میگویند با آنها صحبتی برای تمدید قرارداد نشده است. گویی مدیران باشگاه پرسپولیس از همه مردم با شرایط فوتبال کشور بیگانهترند و 2 نکته زیر که همه طرفداران این تیم را نگران کرده را درک نمیکنند.
آقایان، در فوتبال ایران قرارداد بلندمدت نداریم
چند سالی است که وضعیت قراردادهای بازیکنان فوتبال بهتر شده اما هنوز هم قراردادها کوتاه مدت و به صورتی است که امکان درآمدزایی برای باشگاهها تقریبا وجود ندارد. منهای بازیکنان جوانی که از آکادمی باشگاهها به این تیمها تزریق میشوند و مهدی طارمی که یک بار پرسپولیس را نقره داغ کرد، تقریبا خرید و فروش دیگری در لیگ ایران اتفاق نمیافتد که برای باشگاهها نفع خاصی داشته باشد و همین مسئله باعث میشود در صورتی که قرارداد بازیکنان تمدید نشود، آنها به بازیکن آزاد تبدیل شده و به راحتی از تیم جدا شوند. اکنون که درحال خواندن این نوشته هستید، گادوین منشا، علی علیپور، سید جلال حسینی، محسن مسلمان و به احتمال زیاد تعدادی دیگر از بازیکنان پرسپولیس در انتهای فصل بازیکن آزاد میشوند و با توجه به اینکه تیم پرسپولیس از جذب بازیکن در پنجره نقلو انتقالاتی پیشرو محروم است، مشخص نیست که مدیران پرسپولیس مشغول چه کاری هستند که هنوز برای تمدید قرارداد با این بازیکنان مذاکرهای نکردند.
دل بستن به تجدیدنظر؛ یک اشتباه استراتژیک
به نظر میرسد که مدیران باشگاه پرسپولیس به امید تجدیدنظر در رای صادر شده هستند که چنین با فراغ بال باشگاه را رها کردهاند و خبرهایی همچون توافق محرمی با تیم کروات و یا پیشنهاد خوب سپاهان برای محسن مسلمان را نشنیده میگیرند. این موضوع که مدیران پرسپولیس باید برای برداشتن چنین محرومیتی همه تلاش خود را به کار بندند، کاملا بهجاست اما چنین حجم از دل بستن به تغییر رای صادره بدون کوچکترین نمود بیرونی از تلاش برای تغییر آن، یک اشتباه استراتژیک بزرگ است.