خودرو کار/ امروزه خودروهای هیبرید طرفداران بسیار زیادی در دنیا پیدا کرده است و چندین مدل از این خودروها وارد کشور شده است و به طور کلی شامل دو دسته «هیبرید» و «پلاگین هیبرید» هستند.
خودروهای هیبرید به دو زیر مجموعه هیبرید (HEV) و پلاگین هیبرید (PHEV) تقسیم می‌شوند. این دو سیستم تفاوت‌های عمده‌ای و هر کدام مزایای خاص به خود را دارند. به صورت مختصر این تفاوت‌های این دو سیستم توضیح داده می‌شود:
این خودروهای دارای دو موتور هستند: یک پیشرانه برقی و یک پیشرانه بنزینی. پیشرانه بنزینی نیروی اصلی خودرو را تامین می‌کند و در کنار آن پیشرانه برقی مانند یک ژنراتور عمل می‌کند و بخشی از نیروی خودرو را فراهم می‌کند.
در این خودروها باتری‌ها چندان بزرگ نیستند. در سرعت‌های پایین این خودرو تنها از نیروی برق استفاده می‌کند اما هنگامی که پا را بر روی پدال بگذازیم و نیروی بیشتری لازم داشته باشیم (معمولا از سرعت بالای 40 تا 50 کیلومتر بر ساعت) موتور بنزینی وارد عمل می‌شود و با ترکیب شدن با نیروی برق قدرت زیادی را فراهم می‌کند.
باتری این خودروها به وسیله ترمز کردن یا انرژی جنبشی تامین می‌شود و ظرفیت بسیار کمی دارد به طوری که تنها می‌توانید نزدیک به 2 کیلومتر در حالت برق رانندگی کنید.
بر عکس هیبریدها، در خودروهای پلاگین هیبرید حجم باتری بسیار بزرگ‌تر است و پیشرانه برقی نیروی کل خودرو را تامین می‌کند و پیشرانه بنزینی نقش یک ژنراتور را ایفا می‌کند.
باتری این خودروها به گونه‌ای هستند که می‌توان مسافتی بین 40 تا 60 کیلومتر را از طریق برق و کاملا پاک طی کرد.
مهم‌تر این که باتری این خودروها علاوه بر نیروی ایجاد شده در هنگام ترمز گیری، می‌تواند توسط برث شهری و به وسیله دوشاخه‌های مخصوص در ایستگاه‌های شارژ یا در خانه شارژ شوند.
در این خودروها هنگامی که شارژ خودرو به پایان می‌رسد، پیشرانه بنزینی وارد مدار می‌شود و علاوه بر تامین نیرو باتری خودرو را شارژ می‌کند.
