آرمان امروز/ متن پیش رو در آرمان منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست.
«برای سال 1400 نامزد اصلاح‌طلبان احتمالا جهانگیری و نامزد اصولگرایان احتمالا لاریجانی خواهد بود» این جمله عبدا... ناصری تحلیلگر سیاسی اصلاح‌طلب است که دیروز بیان کرد. کاندیداتوری جهانگیری و لاریجانی برای انتخابات ریاست جمهوری چندان دور از ذهن نبود و تا پیش از این هم گمانه‌زنی‌های دیگر ی درباره حضور این دو شخصیت برای انتخابات 1400 شده بود اما نکته قابل تامل آن است که پیروزی هر یک از این دو شخصیت به معنای پیروزی جریان اصلاحات است که دلالیل آن در ادامه می‌آید.
لاریجانی ریشه اصولگرایی
علی لاریجانی اگر چه یک شخصیت با ریشه اصولگرایی است و تردیدی در اصلاح‌طلب نبودن او نیست و رفتارهای اوایل دهه 80 او و ماقبلش از حافظه اعضای اردوگاه اصلاح‌طلبی پاک نمی‌شود به‌ویژه آن هنگام که رئیس سازمان صداوسیما بود و برنامه‌هایی در مخالفت علنی با جریان چپ آن روز و اصلاح‌طلب امروز پخش می‌شد اما پس از آن، رفتار و اظهاراتش نشان از اعتدالی دارد که در هر دو جریان سیاسی مقبول و قابل تحسین است. از همین رو بود که در انتخابات مجلس 94 مورد حمایت اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس قرار گرفت و جریان اصلاح‌طلب در این حمایت تردیدی به خود راه نداد. حتی پس از انتخابات مجلس برخی تاکید داشتند باید از محمدرضا عارف برای جلوس بر کرسی ریاست حمایت شود اما سرانجام لاریجانی بر این کرسی نشست. در آن برهه صادق زیباکلام اینگونه حمایت از لاریجانی را تشریح کرد: «مجلسی که لاریجانی در راس آن قرار بگیرد کارایی، نفود و قدرتش خیلی بیشتر از مجلسی است که عارف در راس آن قرار گیرد.» کرباسچی در قامت دبیرکل حزب کارگزاران که گفته شد نقش عمده‌ای در تهیه لیست انتخاباتی اصلاح‌طلبان داشته است هم گفت: «با مجلسی روبه‌رو هستیم که دارای سه ضلع اصلاح‌طلب، اصولگرا و افراد مستقل است...تجربه به ما می‌گوید آقای لاریجانی بهتر می‌تواند از عهده این گروه در جهت اداره صحیح مجلس برآید. یک زمانی هم هست که فشارهای بیرونی از ناحیه نهادهای خارج از مجلس درباره برخی از لوایح و... پیش می‌آید که باز هم به نظر من ارتباط آقای لاریجانی به لحاظ سوابق و فعالیت‌های گذشته او در رابطه با این نهادها بسیار بیشتر است. لاریجانی منطق آنها را درک می‌کند و حتی ارتباط شخصی با برخی از آنها دارد. او بهتر می‌تواند مجلس را اداره کند به گونه‌ای که این تضادها منجر به گرفتاری نشود. مهم نیست امثال ما ایشان را قبول داشته باشیم یا نداشته باشیم. مهم این است که کشور از دعوا و مرافعه به جایی نمی‌رسد. ما باید با یک مفهومی به ملاک‌هایی برای تفاهم ملی برسیم. اگر بنا باشد کسی تفاهم ملی ایجاد کند، شخصیتی مثل ایشان بهتر می‌تواند در این جهت حرکت کند.» نکته قابل تامل آنجاست که اصولگرایان پیش‌بینی حضور لاریجانی در انتخابات 1400 را می‌کنند اما تلاشی برای جذب مجدد او به عنوان نفر اول اردوگاه اصولگرایی ندارند که شاید دلیل آن عدم انسجام تشکیلاتی در میان اصولگرایان باشد که اختیار انتخاب گزینه انتخاباتی و حمایت از او را ندارند.
جهانگیری کاندیدای اصلاح‌طلبان
اسحاق جهانگیری ریشه اصلاح‌طلبی با مشی اعتدال و میانه‌روی دارد. معاون اول رئیس جمهور گزینه بالقوه اصلاح‌طلبان در انتخابات سال 1400 تا این زمان است. او تنها به منافع ملی فکر می‌کند و منافع حزبی در درجات بعدی اولویت اوست. از همین رو روحانی بدون تردید کرسی معاون اولی خود را به نام او زد. در انتخابات ریاست جمهوری 96 کاندیدا شد اما همگان می‌دانستند او قصد رقابت با حسن روحانی را ندارد و کاندیدای پوششی است. اما همین حضور غیررقابتی‌اش سبب نگرانی دلواپسان شد و کوشیدند در آن برهه با اظهارات و ادعاهایی میان او و روحانی اختلاف افکنی کنند اما درایت‌ها مانع سودی برای دلواپسان شد. زمانی کاندیداتوری جهانگیری برای انتخابات 1400 جدی‌تر شد که هجمه دلواپسان به او زودتر از موعد آغاز شد مانند همین ادعاهای اخیر مبنی بر تغییر رابط اصلاح‌طلبان با مقام معظم رهبری. دلواپسان با پخش این شایعه سعی کردند تا چنین وانمود کنند جهانگیری مورد تایید سران کشور نیست. چهره‌ای که جهانگیری در انتخابات 96 از خود نشان داد، به‌ویژه در مناظره‌ها و سخنرانی‌های آن سال، نشان داد که لایق معرفی به عنوان کاندیدای جریان اصلاحات در سال 1400 است. واهمه‌ای از کاندیداتوری جهانگیری در انتخابات 1400 میان دلواپسان وجود دارد و آنها از هم اکنون برنامه‌های تخریبی خود را آغاز کردند چنان‌که نشریه 9دی چندی پیش نوشت:«جهانگیری بیشتر از همه دلربایی کرده و در انتخابات نیز چنان ظاهر شد که تقریبا اصلاح‌طلبان مجاب شدند، مهره بعدی برای سرمایه گذاری همین اسحاق جهانگیری است.برهمین اساس، جدایی اسحاق جهانگیری از دولت دوازدهم مثل بمب خبری، پرسر وصدا باشد و مسئولیت آن نیز بر گردن روحانی و یارانش انداخته شود. افزایش اخبار و گزارش‌های روزنامه‌ها و رسانه‌های اصلاح‌طلب از اختلاف جهانگیری و محمود واعظی به‌رغم تکذیبیه‌ها مداوم رئیس دفتر ریاست جمهوری، نقدهای بی‌پروای اصلاح‌طلبان از عملکرد دولت و بی‌توجهی به وعده‌ها، همگی نشان از آن دارد که در پشت پرده طرح مشخصی برای روز خداحافظی جهانگیری از دولت اندیشیده شده است.»
*مطهره شفیعی
