فرهیختگان/ کامران باقریلنکرانی معتققد است:
ما اگر انتقادی از آقای احمدینژاد داشته و داریم، به دلیل رفتارهایی است که شبیه گروه فتنهگر بود. در واقع به جایی انتقاد میکنیم که آقای احمدینژاد شبیه حرفهای سال 88 آقای کروبی را بزند. همانطور که آقای کروبی بدون مدرک حرفی میزد، نقد امروزمان به آقای احمدینژاد نیز از همین زاویه است و معتقدیم نباید بیمدرک و بیسند حرف زد.
بخشی از مصاحبه وی با فرهیختگان به شرح زیر می باشد:
بهعنوان عضوی از کابینه دولت نهم، نگاه شما به انتقاداتی که در این چند سال به عملکرد رئیسجمهور سابق وارد میشود، چیست؟
از سال 92 موج انتقادی شدیدی را نسبت به دکتر احمدینژاد شاهد هستیم و ملاحظه میشود که حتی امروز هم مشکلات اقتصادی دولت دوازدهم را گردن دولت دهم میاندازند و فرضا معاون اول رئیسجمهور میگوید تقصیر دولت آقای احمدینژاد بود و این کامیون را ته دره انداختند و ما به زور داریم آن را بالا میآوریم.
به نظرم این رویه مناسبی نیست. وقتی یک نفر مسئولیت اجرایی کشور را برعهده دارد، نمیتواند ناکارآمدیها را گردن قبلیها بیندازد. این قاعده در مورد همه صادق است. چه زمانی که ما سر کار بودیم و چه در مقاطعی که همکاران دیگری بودند و حتی زمانی که دولت یازدهم و دوازدهم آمدند، نمیتوان ناکارآمدیها را گردن قبلیها انداخت. به هر ترتیب فردی که اقدام به کاندیداتوری برای ریاستجمهوری کرده، یا شرایط را میشناخت یا نمیشناخت. اگر نمیشناخت و وارد میدان شد که بیخود وارد شده است. اگر هم شرایط را میشناخت و وارد شد، باید برنامهای برای اصلاح آن داشته باشد. اینکه صرفا بگوییم قبلیها خراب کردند، دردی را دوا نمیکند.
امروز که صحبت میکنیم، در دولت یازدهم و دوازدهم، برخی از وزرا بیش از 1600 روز مسئولیت داشتند. 1600 روز زمان کمی نیست. مرحوم امیرکبیر، سه سال و اندی صدراعظم ایران بود. صدراعظم ایرانی بود که ناصرالدین شاه پادشاه آن بود. جوانی هوسران با خصوصیاتی که وصفش در تاریخ آمده است. پدرش محمدشاه قاجار هم که در خرافهگری و تصمیمات بیتدبیر مشهور است. با وجود این، با گذشت 120 سال از شهادت امیرکبیر همچنان به او افتخار میکنیم و کارنامه او را میستاییم.
نکته بعدی این است که ما هم اگر انتقادی از آقای احمدینژاد داشته و داریم، به دلیل رفتارهایی است که شبیه گروه فتنهگر بود. در واقع به جایی انتقاد میکنیم که آقای احمدینژاد شبیه حرفهای سال 88 آقای کروبی را بزند. همانطور که آقای کروبی بدون مدرک حرفی میزد، نقد امروزمان به آقای احمدینژاد نیز از همین زاویه است و معتقدیم نباید بیمدرک و بیسند حرف زد.
اینجا یک بازی اتفاق میافتد و عدهای میگویند دیدید سال 88 به آقای احمدینژاد انتقاد میکردیم؟ و آنچه امروز در رفتار او مشاهده میشود را ما آن روزها میدیدیم، اما واقعیت از این قرار است که انتقادی که آنها در سال 88 به آقای احمدینژاد داشتند، انتقاد به نقاط قوت ایشان بود. انتقادی که الان ما انجام میدهیم، انتقاد به شباهت ایشان با رفتارهای فتنهگران در سال 88 است. این دو مساله را باید از هم تفکیک کرد و نباید این دو پرونده را یکسان بدانیم.