انوار طاها/ خداوند در ابتدای خلقت آدم به ملائکه می گوید: «إِنِّی جاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً»[1]، یعنی در "زمین" خلیفه ای قرار می دهم.
این آیه نشان می دهد که آدم در اصل، و در آغاز براى این خلق شده بود، که در زمین زندگى کند، و نیز در زمین بمیرد، و اگر خداى تعالى او و حوا را (چند روزى) در بهشت منزل داد، براى این بود که امتحان خود را پس بدهند، و در نتیجه آن نافرمانى عورتشان هویدا بگردد، تا بعد از آن به زمین هبوط کنند. در واقع راه زمینى شدن آدم همین بوده که نخست در بهشت منزل گیرد، و برتریش بر ملائکه، و لیاقتش براى خلافت اثبات شود، و سپس ملائکه مامور به سجده او شوند، و آن گاه از نزدیکى به آن درخت نهیش کنند، و او (به تحریک شیطان) از آن بخورد، و در نتیجه عورتش هویدا شده، در آخر به زمین هبوط کند.[2]
پی نوشت:
[1]. من در روى زمین، جانشینى [نماینده اى] قرار خواهم داد. بقره،30
[2].ترجمه تفسیر المیزان، دفترانتشارات اسلامى جامعه مدرسین حوزه علمیه قم ،1374شTج1، ص: 196-194
با کانال تلگرامی «یا مهدی نیوز» همراه شوید
