خبر ورزشی/ دیروز به نقش پدرانه علی دایی در سایپا اشاره کردیم و نوشتیم مربیگری در فوتبال منهای وظیفه معلمی شباهت زیادی به مسئولیت پدر یک خانواده دارد.
دیروز نمی‌دانستیم که امروز قرار است این جمله را از جلال چراغپور بخوانیم؛ «وقتی کی‌روش ثابت کرده حرف‌هایش درست است و امتحانش را پس داده پس چرا به حرف‌هایش گوش ندهیم؟ چرا باید مقاومت کنیم؟ او از تیم ملی مثل فرزندش مراقبت می‌کند.»
توصیف چراغپور چقدر زیباست. هیچ‌کس نمی‌گوید همه کارهای کی‌روش درست است. کی‌روش را هم می‌شود نقد کرد. کما اینکه در 7 سال گذشته او به عنوان یک مربی، کم در مظان اتهام نبوده است.
نقدهایی که از سوی اهالی فوتبال به کی‌روش وارد شد، در سال‌های گذشته بی‌سابقه بود؛ هیچ‌کس تا این اندازه تحت فشار نبود اما سرمربی تیم ملی تا جایی که توانست سعی کرد با عملکرد و کارنامه‌ای که ارائه می‌دهد حرف بزند...
او همیشه کنار انتقادهایش از شرایط خاص فوتبال ایران؛ راهکار هم ارائه داده است. راهکارهای کی‌روش را به دفعات مطالعه کرده‌ایم. او تیم ملی را دوست دارد. به این تیم فقط به شکل یک بیزینس نگاه نمی‌کند. در تیم ملی ایران، بازیکنانی پرورش پیدا کرده‌اند که عاشق این تیم هستند. کی‌روش مدام می‌نویسد همه برای تیم ملی و ایران را تشویق می‌کند که همه با هم از تیم ملی حمایت کنیم.
باید این بار به نجوای دل خود گوش بدهیم و با خود این آوا را زمزمه کنیم وقتی یکی از ما بهتر بر اوضاع مسلط است، تجربه و کارنامه بهتری دارد و حرفه‌ای‌تر است باید به حرف‌های او گوش کرد.
مقاومت بی‌فایده است؛ چون جام جهانی به سرعت برق و باد از راه می‌رسد. تا بهار سال آینده فاصله‌ای نداریم. به آنچه کی‌روش می‌گوید و راهکارهایش عمل کنیم. تیم ملی را دریابیم و اجازه ندهیم این زمان طلایی از دست برود. ببینید زمان چقدر گذشته؟
ببینید همه آنهایی که در جام جهانی 2006 پشت تیم ملی را خالی کرده بودند امروز از اعمال خود پشیمانند. کی‌روش البته اجازه نمی‌دهد آن اتفاقات تلخ دوباره رخ بدهد. مدیریت او طوری نیست که جام جهانی 2006 دوباره تکرار شود اما ما برای تیم ملی چه برنامه‌ای داریم؟ این برنامه را در کدام بازه زمانی می‌خواهیم اجرا کنیم؟
