جهان/کشور این روزها به یاری خدا شاهد ریزش رحمت الهی است.
نماز بارانی که تا همین چند روز پیش توسط برخی لاشخوران توییتری مورد تمسخر قرار می گرفت، نهایتاً دست های آسمان را باز کرد تا چند مشت آب خنک به صورت ایران بپاشد. مردم حالا همه شکرگزارند و امیدوار به بارش های بیشتر. این میان اما برخی خبرها، دلهایمان را خراش میدهد و وقتی خبر می رسد سارینا، دخترک زلزله زده کرمانشاهی از شدت سرما مرگ را در آغوش کشیده، سفیدی های برف هم کمی سیاهی می روند تا ما خوب از بارش نزولات آسمانی ذوق نکنیم. فرهاد تجری، نماینده مردم سرپل ذهاب در مجلس، در همین زمینه می گوید:«سارینا پس از سرماخوردگی شرایطش حاد شده که متاسفانه در نهایت ایست قلبی منجر به فوت این کودک می شود. تصمیم غلط بنیاد مسکن مبنی بر تقسیم بندی زلزله زگان بر اساس میزان تخریب منازل و تحویل کانکس بر این مبنا مشکلات مردم را افزون تر کرده است.»
از آن سو خبر می رسد معضل تنها به برودت هوا محدود نیست. چنانکه وزش بادهای شدید طی روزهای گذشته، ظاهراً برخی چادرها و کانکس های مردم را نیز از جا کنده، مشکلات بیشتری ایجاد نموده است. کمبودها اما به همین ختم نمی شود. «سیدمحمدهادی ایازی»، معاون اجتماعی وزیر بهداشت اما سوم بهمن‌ماه جاری می‌گوید: «مهم‌ترین مشکل زلزله‌زدگان، وضعیت اسکان آنان در چادر است اما یک مشکل دیگر، کافی نبودن شمار حمام و دستشویی‌هاست». «جبار کوچکی‌نژاد»، عضو کمیسیون آموزش مجلس نیز خبر از تداوم آموزش موقت دانش‌آموزان در چادر داده است. زلزله زدگان منطقه کوهبنان کرمان نیز ظاهراً وضعیت بهتری ندارند. در عین حال، هر دو منطقه موردبحث، به تبع شرایط اقلیمی، زمستان های سرد و استخوان سوزی دارند. مشکلات اما ظاهراً نمی خواهد در این زمستان به پایان برسد. در حالی که به نیمه بهمن رسیده ایم، ظاهراً مسئولان محترم به نتیجه رسیده اند، نزدیکی عید نوروز، می تواند موجب تلطیف آب و هوا شده، معضلات را خود به خود حل کند!
نوع مواجهه مدیران دولتی با معضلات این روزهای کشور شاید بیش از هر چیز، به سخنان وزیر نفت در تیر ماه 95 شباهت داشته باشد. زنگنه در تاریخ مذکور نسبت به راه حل خاموش کردن آتش مخزن 2001 پتروشمی ماهشهر، خطاب به خبرنگارن گفته بود:« باید منتظر باشیم محتوای مخزن به صورت کامل بسوزد تا آتش خاموش شود!» حالا نیز در حالی که بارش برف اخیر باعث راه بندان برخی محورهای مواصلاتی کشور و لغو انبوهی از پروازهای داخلی شده، عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی گفته است:«از اینکه تا این حد دولت و مجلس دچار روزمرگی شده‌اند و تا این میزان توان اندیشه و اجرای طرح‌های زیربنایی را از دست داده‌اند، برای ایران نگرانم!» وزیر محترم راه و شهرسازی پیش از این نیز در واکنش به حادثه برخورد قطارهای مسیر تبریز-مشهد گفته بود:«جای نگرانی نیست، همه مسافران بیمه بودند!»
قرار گرفتن مسئولین دولتی در جایگاه منتقد! و عدم پاسخگویی صحیح و عملکرد به موقع در برابر نیازهای مردم، در حالی صورت می گیرد که رئیس جمهور محترم پیش از این در دوران رقابت های انتخاباتی سال 92، گفته بود:«چنان رونقی ایجاد کنم که اصلاً کسی به آن 45 هزار تومان پول یارانه نیاز نداشته باشد!» حالا اما در گیر و دار رکود اقتصادی و میوه ندادن درخت سیب و پلابی برجام، به نظر می رسد مسئولین دولتی در اجرای مسئولیت های عادی و روزمره خود نیز توانایی و انگیزه کافی را ندارند. امری که به نظر کارشناسان، بیش از هر چیزی، ناشی از کهنسالی کابینه، اشباع انگیزشی در کابینه طویل السوابق و روحیه بی‌عملی شخص رئیس‌جمهور (که اینک از زبان حامیان او نیز گفته می‌شود) است. در این شرایط، اصلاح طلبان به عنوان حامیان اصلی روحانی در هر دو دوره انتخابات که چهره های اصلی دولت نیز از آنهاست، ظاهراً ترجیح می دهند دامن خود را به تدریج از بی عملی دولت پاک کنند.
به عنوان مثال، عبدالله ناصری، مشاور خاتمی صریحا از کم کاری روحانی و دولت او سخن می‌گوید و در کلامی کنایه‌آمیز تصریح می کند:«آقای روحانی در مقایسه با همه روسای‌جمهور پیشین بعد از انقلاب، چه آنهایی که همانند بنی‌صدر عزل شدند و چه آنهایی که همانند رجایی شهید شدند و چه بقیه که بودند، وقت برای دولت نمی‌گذارد. می‌گویند ایشان از ساعت 9:30 صبح تا 19 سرکار است. این را تردید ندارم و یکی از اعتراضات و انتقاداتی است که دوستان آقای روحانی به ایشان دارند. آقای ناطق‌نوری در همین زمینه به ایشان اعتراض کردند و گفتند من که الان فقط یک حوزه علمیه در لواسان دارم از ساعت 6:30 صبح آنجا حاضر می‌شوم و شما باید کمی زودتر بروید و به سخن وزرای‌تان گوش کنید.» از آن سو، محمدعلی ابطحی، از اعضای مجمع روحانیون مبارز اخیراً طی گفت‌وگویی در همین زمینه می‌گوید: «درباره حضور جهانگیری در انتخابات آینده تصور من این است اگر کاندیداتوری جهانگیری قطعی است، باید از دولت روحانی جدا شود و فاصله بگیرد؛ شرایط بهتری برای رای آوردن خواهد داشت!»
فارغ از نتیجه و سرانجام صورت دادن چنین سیاست بازی های غیرصادقانه ای با مردم، مهم این است که در حال حاضر هیچ کدام از اینها برای مردم کرمانشاه و کوهبنان، کانکس و خانه نمی شود. دولتی که رئیسش به صراحت در برنامه زنده تلویزیونی با توهین به 10 میلیون ایرانی، محل زندگی آنها را قوطی کبریت می خواند، حالا اما نه در تهیه همان قوطی کبریت ها، که در فراهم کردن کانکس برای مردم نیز ناتوان مانده است و علیرغم فرافکنی های مکرر، با اعتراضات حامیان خود نیز مواجه است. مثلاً همزمان با طلبکاری وزیر کهنه کار و میلیاردر راه و شهرسازی از مجلس و دولت! طی بارش برف اخیر، محمدعلی ابطحی، با انتشار عکسی در اینستاگرام، می نویسد:« نهمین ساعتی که در یک نقطه در جاده قم با صدها ماشین ایستاده‌ایم. یک متر تکان نخورده‌ایم. صبح شد. نه خبری از باز شدن راه هست و نه کمکی!»
مسئله اما باز هم غیرقابل حل باقی می ماند. ظاهراً وجود وزیران میلیاردر و کهنسال در کابینه حسن روحانی، باعث شده است تا درک مدیران ارشد دستگاه های دولتی از نیازهای کف جامعه اندک باشد. لذاست که وزیری که باید به خاطر راه بندان چندساعته و تعطیلی پروازهای بسیاری از فرودگاه ها، از مردم عذرخواهی کند، با تافته جدا بافته تصور کردن خود، همزمان به مجلس و دولت حمله می کند تا پیشاپیش خود را از هر گونه تقصیر مبرا بداند. از آن سو شهردار تهران نیز وقتی از سوی مردم به خاطر عدم مدیریت صحیح و کارآمد در مقابله با برف اخیر تهران مورد انتقاد قرار می گیرد، می گوید: دولت به من نمره 18 داده است! ظاهراً بازار بده و بستان مدیران اصلاحاتی داغ است و این وسط، تنها مردم مقصرند. مردمی که باید از مسئولان عذرخواهی کنند.
