آی اسپورت/ این روزها باشگاه استقلال در صدر حواشی فوتبال ایران قرار دارد.
از تصادف مهدی قائدی جوان که امیدواریم هر چه زودتر سلامت خود را به دست آورد و به میادین فوتبال بازگردد، تا برد شیرین این تیم مقابل نفت آبادان که آبی‌ها را به فینال جام حذفی رساند. استقلال در نبود قائدی، اسماعیلی و ... که با مشکل تمرکز روبرو بود با تجربه شفر، مربی آلمانی این تیم، بازی بزرگ را برد و از جهنم آبادان بهشت ساخت.
استقلال شفر این روزها بسیار باهوش و حساب شده بازی می‌کند، اگر به دیدارهای این تیم دقت کرده باشید چند نکته در دستورات تاکتیکی شفر قرار دارد. اول این که مرد باتجربه آلمانی خیلی زود نقطه ضعف فوتبال ایران را فهمیده که تیم‌های ایرانی در بازی بدون توپ مشکلات اساسی دارند و خیلی بی نظم و سرگردان بازی می‌کنند. او به بازیکنانش فهمانده که هر وقت توپ لو می‌دهند باید در خارج از محوطه هجده قدم و علی الخصوص در زمین حریف و کناره‌های زمینی خطا کنند تا تیم فرصت جمع شدن و در لاک دفاعی قرار گرفتن داشته باشد که این یکی از مهم‌ترین مشخصه‌های تیم شفر در دیدارهای اخیر است.
دوم این که وقتی استقلال توپ دارد و در حالت حمله است اگر در تیم حریف کم تعداد هستند با پاس‌های عرضی فرصت اضافه شدن دیگر بازیکنان را به تیم می‌دهند تا پر تعداد به محوطه جریمه حریف حمله کنند و دیده‌ایم که حملات استقلال زهردارتر و خطرناک‌تر شده است. و حتی هافبک‌های مدافعان هم به دلیل حضور در زمین حریف فرصت گلزنی پیدا می‌کنند و بسیار شناور در زمین حرکت می‌کنند که این تاکتیک یکی از نقاط قوت استقلال در فاز حمله است.
آبی‌ها این روزها صاحب یک شخصیت تیمی شده‌اند که مدیون مربی آلمانی هستند و حتی اگر ببازند هم تحقیر نمی‌شوند و مردانه می‌جنگند. حضور امثال برانکو، کی‌روش و شفر ثابت کرده که فوتبال ایران بیش از پیش به مربیان خارجی نیازمند است که تفکر و سبک بازی تیم‌های باشگاهی ما را عوض کنند. اکنون می‌بینیم که دو تیم استقلال و پرسپولیس و حتی تیم ملی برای دقیقه به دقیقه بازی و وجب به وجب زمین طرح و برنامه دارند و فوتبال را طور دیگری بازی می کنند که این اتفاق خوشایندی برای فوتبال ایران می‌باشد.
در سالی که منتهی به جام جهانی است درخشش قرمز و آبی در نهایت به نفع تیم ملی می‌باشد. تفاوت مربیانی مثل برانکو و شفر با مربیان ایرانی در این است که این دو بدون تنش و رفتارهای غیرمعمول جایگاه خود را به دست می‌آورند و با مجهز بودن به علم فوتبال جهان به این مهم می‌رسند و وقت و زمان می‌گذارند تا به ریشه‌های فوتبال و شناخت اجتماعی بازیکنان برسند، نه مثل مربیان ایرانی که علاوه بر مربیگری چندین شغل دیگر دارند و حتی زمانی که در تمرین هستند باید به تلفن‌های بیزینس‌های خود جواب دهند و تمرکز لازم را ندارند. دو تیم استقلال و پرسپولیس از این نظر بسیار خوشبخت هستند که دو مربی با تجربه و حرفه‌ای دارند.
